Cobie belt om 7.00 uur naar IC. Isabel had een rustige nacht gehad. De waardes waren stabiel gebleven. Ze hebben Isabel nog wel 'n keer of drie moeten verschonen vannacht en er zat telkens bloed in de ontlasting.
Cobie gaat tijdens de koffiepauze (9.30 uur) even op de koffie op haar werk. Even bijpraten en we zetten even op papier hoe de regeling zal zijn tijdens haar afwezigheid. Cobie is erg blij dat ook haar werkgever zo begripvol is en een goede regeling treft.
Als we rond 10.45 uur bij Isabel aankomen is de fysiotherapeut met Isabel bezig. Met bepaalde oefeningen lukt het Isabel wat beter om het slijm op te hoesten. De verpleegster zegt dat de fysiotherapeut vanmiddag nog 'n keer terugkomt. Isabel is wel erg moe. De verpleegster had vanmorgen samen met Isabel naar Sky radio geluisterd (want die zender wilde Isabel horen) en de verpleegster had nog meegezongen. Ze hadden het samen gezellig gemaakt.
Om 11.00 uur komen opa en oma en Plonie op bezoek. Isabel is wel moe. Ik zie dat ze af en toe moeite heeft om haar ogen open te houden, maar ze wil wakker blijven. Als ik na een tijdje vraag of we weg moeten gaan schud ze nee. Als ik vraag of ze het gezellig vind dat er bezoek is, knikt ze ja.
Om 12.30 uur is er MDO (multidisciplinair overleg) van de artsen. Rond 14.30 hebben Charley en Cobie een gesprek met de IC-arts en de verpleegster. De IC arts vertelt dat er een probleem is bijgekomen: het bloedverlies in de ontlasting. Hij vertelt dat ze gisteren met de endoscopie maar 40 cm in de darm konden kijken omdat er een verkleving in de darm zat, daardoor is de darm minder flexibel. Tot daar was geen lek te zien in de darm. Via de gastroscopie konden de tot de twaalfvingerige darm komen. Ook daar was geen lek te zien, dus moet het lek ergens zitten in het stuk darm waar ze niet bij kunnen. Om dat stuk darm te kunnen bekijken, zouden ze kunnen opereren en de hele darm moeten bekijken. Dit is geen optie. Isabel heeft in het verleden ruim 3 jaar gedialyseerd en meerdere keren een buikvliesontsteking gehad. Verder is dit te risicovol omdat ze een donornier heeft die op dit moment niet werkt, ze heeft een verkalkte aortaklep en vaatproblemen en ze is heel erg verzwakt. De bloeding die ze nu heeft is niet erg groot. Dit kunnen ze zien aan de bloeddruk en aan het Hb-gehalte. Maar het is wel erg zorgelijk. Isabel krijgt af en toe een zak bloed (gisteravond ook nog), maar niet zodanig veel, dat het duidt op een grote bloeding. De bloeding die ze nu in de darmen heeft, willen ze proberen te stoppen door de bloedverdunners verder te verlagen. (APTT terug naar 45). Was tussen de 60 en 80. Hieraan zitten risico's. Ze heeft de bloedverdunners wel nodig om te dialyseren, maar met 45 hopen ze hiermee geen problemen te krijgen. Verder heeft ze de bloedverdunners nodig om bloedstolsels te voorkomen.
Dit willen ze een aantal dagen tot een week aanzien. Mocht de bloeding niet overgaan, dan willen ze de bloedverdunners helemaal stoppen en om de paar dagen dialyseren. Dan krijgt ze tijdens het dialyseren wel bloedverdunners, omdat dit niet anders kan.
De IC-arts vertelt ons ook, dat, mocht Isabel een hartstilstand krijgen, dan gaan ze haar niet reanimeren, omdat, mocht ze het dan overleven, ze geen menswaardig bestaan meer zou hebben.
De IC-arts heeft ons, samen met de verpleegster duidelijk uitleg gegeven. Cobie maakt van de gelegenheid gebruik om de IC-arts en zijn collega's te bedanken dat we steeds zo goed en duidelijk worden geïnformeerd en maakt ook gelijk van de gelegenheid gebruik om de verpleegster en haar collega's te bedanken voor de goede en lieve verzorging van Isabel, maar ze zijn ook heel lief voor ons. We moeten even bijkomen van dit gesprek.
Als het gesprek klaar is, gaan ze het filter van het dialyseapparaat vervangen. Dit zal ruim een uur duren.
We gaan rond 16.30 uur naar huis. Cobie doet de was en ruimt nog wat spullen op, die we uit Rotterdam mee terug genomen hebben. Dit was er nog niet van gekomen. Nog even wat post doornemen en een paar telefoontjes beantwoorden. Charley maakt het eten klaar en om 18.45 uur gaan we Matthijs ophalen om naar Isabel te gaan.
Als we bij haar komen ligt ze op haar zij en kijkt heel ongelukkig. Cobie stelt wat vragen en komt er achter dat ze het benauwd heeft. We halen de verpleegster erbij en ze leggen haar terug op haar rug wat veel beter gaat. Charley geeft Isabel wat water door middel van een sponsje aan een stokje, een 'swab', wat Isabel leeg kan zuigen. Zo verslikt ze zich niet zo snel. Ze vindt het ook heerlijk dat Charley haar lippen nat maakt. Isabel ziet er heel moe uit en vindt het weer moeilijk als wij naar huis gaan. Als we de blik in haar ogen zien als we weggaan, doet het zo'n pijn om zo naar huis te gaan.
Cobie zegt tegen Isabel dat we morgen weer snel naar haar toe komen. We hopen dat ze een beetje kan slapen vannacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten