Zwaar gesprek met IC arts

Cobie belt naar de IC om zeven uur. De verpleegster vertelt dat Isabel een rustige nacht heeft gehad. Wel was de lijn van de dialyse gesneuveld en hiervoor zou vandaag de dialyseverpleegkundige langskomen.

Als Charley en Cobie om 11.00 uur bij Isabel komen slaapt ze. Als ik zeg dat we er zijn, kun je nauwelijks zien dat ze ja knikt. Isabel opent sinds gisteren nauwelijks nog haar ogen en slaapt steeds. 

De verpleger vertelt dat de artsen nog geen visite hebben gelopen en dat hij ná de visite wat meer kan vertellen. Als de artsen visite komen lopen, zal de verpleger een gesprek voor ons aanvragen voor vandaag. Charley en Cobie gaan eten in het personeelsrestaurant. De mensen die in de gastenkamers verblijven, mogen hiervan ook gebruik maken. Na het eten horen we, dat de afspraak met de IC arts gepland staat om 15.30 uur. Om even de buitenlucht te voelen, gaan we even een stukje wandelen door het park vlakbij het ziekenhuis.

Als we terugkomen van Isabel, komt de dialyseverpleegkundige met een ander dialyseapparaat. Het andere was stuk gegaan vannacht. Toen Cobie de verpleegster vanmorgen aan de telefoon had, dacht ze dat de lijn in de lies van Isabel gesneuveld was, maar het was gelukkig de lijn van het dialyseapparaat.

Om 15.45 uur hebben we het gesprek met de IC arts, de verpleger, de intensivist en een stagiaire. De IC arts vertelt dat Isabel heel erg ziek is. Ze houdt dit allemaal vol, omdat ze nog zo jong is. Er zit geen vooruitgang in het genezingsproces. Op dit moment is het allergrootste probleem de darmen die stil liggen. De arts vertelt dat ze mogelijk ook denken dat het een probleem in de vaten van de darmen kan zijn, omdat Isabel sinds een paar jaar een verstopt vat in een van haar benen heeft. De arts gaat de vakliteratuur hierop nazien, en gaat dan mogelijk contact opnemen met de vaatchirurg. Isabel is nu aan het dialyseren. De donornier die Isabel heeft, doet nu op dit moment bijna niets. De verwachting en de hoop is dat, wanneer Isabel mogelijk op zal knappen, de nier dan ook weer gaat werken, al zou dit langere tijd kunnen duren. Het kan namelijk zijn, dat de nier een poos niet werkt maar daarna zich toch weer herstelt. De arts vertelt dat de tube nog blijft zitten en dat ze Isabel de komende dagen met kleine stapjes minder slaapmedicatie willen geven, om te kijken of het zelf ademen dan beter zal gaan. Ze ademt nu ook steeds zelf, maar iedere keer als ze ademt krijgt ze er ondersteuning van de beademing bij (staat op 40%).

Het probleem is, dat als ze wakker is, ze heel onrustig wordt omdat ze niet kan praten en daardoor oppervlakkig gaat ademen waardoor ze weer meer zuurstof nodig heeft.

Toch moeten we hier doorheen, wat heel moeilijk zal zijn. We moeten proberen dat Isabel rustig blijft wanneer ze wakker gehouden wordt, wat bijna niet te doen is verwachten wij. 

De arts vertelt ook dat Isabel er nu niets meer bij moet krijgen (dat de bacterie bijvoorbeeld in het bloed gaat zitten), want dan zou de afloop fataal kunnen zijn.

De arts vraagt aan ons, hoe het met ons gaat. We vertellen dat het heel zwaar is om te zien dat Isabel zo'n strijd moet voeren, maar dat we heel veel steun aan elkaar hebben. Dit kun je niet alleen. Hij vraagt hoe het met het werk zit van ons. Charley vertelt dat zijn baas ons alle ruimte geeft en dat er een goede regeling is getroffen. De werkgever van Cobie geeft haar ook alle ruimte om bij Isabel te kunnen zijn. Daar zijn we heel dankbaar voor. Als het gesprek klaar is, wenst de IC arts ons heel veel sterkte.

Inmiddels zijn Thomas en Nienke aangekomen. Zij komen precies op het juiste tijdstip, want na zo'n gesprek ben je wel ontdaan en wil je er samen met Thomas en Nienke over praten. We gaan om beurten naar Isabel. Rond 17.30 uur vertrekken Thomas en Nienke richting Utrecht. Thomas heeft vanavond les van 19.00 uur tot 22.00 uur. We hopen dat zowel Thomas en Nienke hun aandacht nog bij hun studie kunnen houden. Charley en Cobie gaan even naar de gastenkamer om alles even te laten bezinken en we gaan daarna nog even terug naar Isabel.