Charley en Cobie hebben vannacht in de gastenkamer geslapen. Charley belt om 7.00 uur naar IC. Ze zijn net bezig om Isabel te verschonen, maar de verpleegster zegt dat ze een rustige nacht heeft gehad.
De huisarts belt nog naar Cobie om te vragen hoe het gaat en gaat daarna ook nog de IC arts in Rotterdam bellen. Als we om 11.00 uur bij haar komen zit ze weer in de "stoel". Isabel kijkt heel angstig uit haar ogen. Ze trilt heel erg en kan niet praten. We zien dat het zuurstofbrilletje niet goed in haar neus zit en haar neus bloedt. We halen de verpleger erbij. Hij doet er een gaasje in, maar het bloeden stelpt niet. Isabel slikt bloedverdunners. Die stoppen ze tijdelijk even. We horen dat ze vannacht nog een zak bloed heeft gehad, omdat het Hb te laag was.
Rond 12.30 uur komt Nienke. Als we net bij Isabel zijn komt de IC-arts. We vragen hoe het komt dat Isabel nog geen woord heeft uitgebracht, maar alleen nog maar een paar woorden heeft gefluisterd. Nu kan ze zelfs niet meer fluisteren. Hij zegt dat het vermoedelijk komt door de Haldol (medicatie tegen angst). Ze trilt heel erg en heeft geen controle over haar spieren. Ze slikt ook erg moeilijk. Haar pols en bloeddruk zijn nog steeds erg hoog en hij gaat met cardiologie overleggen om hier wat voor te geven. Er is gisteren nog een longfoto gemaakt, omdat Isabel het slijm niet op kon hoesten, maar de foto zag er naar omstandigheden wel redelijk uit.
Isabel moet weer gaan dialyseren. De nier produceert wel genoeg urine, door de plasmedicatie, maar ze raakt de afvalstoffen (nog) niet kwijt. Hiervoor moet weer een lijn in haar lies worden geprikt. We hebben zo met Isabel te doen. Ze is al helemaal lek geprikt. De IC-arts vertelt dat hij onze huisarts nog gesproken heeft.
We hadden de kaarten van de muur gehaald, omdat ze gisteren overgeplaatst zou worden. Nienke helpt om de kaarten mee terug op te hangen, want anders ligt Isabel wel op een hele "kale" kamer. Even later neemt Nienke afscheid van Isabel en gaat naar Thomas en gaat eten koken.
De IC-artsen willen een lijn in de lies komen prikken, maar als ze zien dat Isabel bloedverdunners krijgt, moeten ze die eerst tijdelijk stopzetten, en zullen ze over 'n uur komen prikken. Na 'n uur komt een dialyseverpleegkundige om Isabel op het dialyseapparaat aan te sluiten. Charley zegt: "Dit zal moeilijk gaan, want er is nog geen lijn geprikt". Blijkbaar was vergeten dit door te geven aan de dialyseverpleegkundige, dat het later zou worden.
Rond 18.00 uur komen opa en oma en Jan en Plonie. De verpleegster vertelt dat het later wordt dat ze de lijn komen prikken, omdat de arts was weggeroepen op de Spoed Eisende Hulp. We drinken koffie met het bezoek en gaan om beurten naar Isabel. Ze ligt wel te kijken maar reageert niet. Er staat veel spanning op haar spieren waardoor ze erg trilt.
Als opa en oma en Jan en Plonie afscheid hebben genomen van Isabel, gaan Charley en Cobie nog even naar haar toe. De IC-artsen zijn nog niet langs geweest om te prikken als wij naar de gastenkamer gaan.
Isabel, wat moet jij weer veel doorstaan zeg. Vind het niet gek, dat je bloeddruk te hoog is hoor. Je zou er wel een hoge bloeddruk van krijgen zeg. Jeetje, wat heb ik met je te doen. Gelukkig maar, dat je nog in Rotterdam was en nog niet in Goes. Al zou Goes een stuk makkelijker zijn. Ik blijf hopen, dat je snel opknapt. Snel zal het niet gaan, maar, in ieder geval, dat je je beter voelt en een stuk fijner. Dat is nu nummer 1 hoor. Meid, ik blijf het je zeggen. Sterkte en beterschap. Charley en Coby, jullie heel veel respect en ook heel veel sterkte maar weer.
BeantwoordenVerwijderen