Vannacht heeft Charley bij Thomas geslapen en Cobie bij Isabel. Cobie en Isabel hebben wel wat beter geslapen dan vorige nacht. Isabel had veel spiertrekkingen, vooral in haar gezicht en armen en handen. De neuroloog komt langs, maar er is geen epileptische activiteit. De IC-arts komt kijken, observeert de spiertrekkingen en belt de psychiater. Het blijkt dat het medicijn wat ze tegen angsten heeft gekregen, Haldol, wat teveel is geweest. Dit is moeilijk in te stellen. Meestal bouwen ze dat af, maar Isabel moet er gelijk mee stoppen. Van een ander medicijn krijgt ze nu wat meer.
De verpleegster die vandaag voor Isabel zorgt, vraagt of Cobie wil helpen om Isabel te wassen. Ze zegt er bij: "Alleen als je het zelf wil". Cobie wil het wel, maar vraagt aan Isabel of zij het zelf ook wil en ze knikt ja. Samen met de verpleegster wassen we de haren van Isabel. Dit was al even geleden. Het is ook wel een gedoe, maar ze vindt het heerlijk zo te zien als de kan water over haar haren wordt leeg gekiept. Daarna wassen we Isabel en verschonen samen het bed. Ze ligt er heerlijk fris bij.
's Morgens spreken we de IC-arts. We vragen hoe het met de longen gaat. Hij zegt dat het nu geen nut heeft om foto's te maken. Op die foto's zie je nu letsel. Ze heeft nu nog weinig zuurstof nodig. Pas als ze beter is, maken ze een foto, want dan kun je werkelijk zien of en hoeveel letsel de longen hebben opgelopen. Hetzelfde geldt voor het hart.
Het kreatinine (nierfunctie) is op dit moment 110 (is goed). Maar de nier moet ook voldoende afvalstoffen opruimen en dat doet hij nog niet voldoende. Dit zien ze aan het ureum. Meestal zakt het ureum na een poosje, maar als dit niet voldoende gebeurt, moet ze (tijdelijk) dialyseren. Dit is nog afwachten.
De IC arts vertelt dat Isabel nog steeds heel erg ziek is. Het genezen gaat maar heel erg langzaam. Ze heeft kleine stapjes vooruit geboekt. We moeten wel onthouden, als ze naar Goes overgeplaatst wordt, dan wordt ze overgeplaatst van een IC naar een IC en dat het nog een lange weg zal zijn.
De pols en bloeddruk zijn hoog. Dit kan komen doordat ze nu niet dialyseert, maar dat kan nog wel nodig worden. De ontstekingswaarde is verder gedaald. Is nu 29. (is over de 90 geweest). Dit willen ze liefst onder de 10.
Charley en Cobie halen de kaartjes van de muur, omdat Isabel overgeplaatst zou worden naar Goes rond 11.00 uur. Maar in de loop van de ochtend reutelt het in haar longen en Isabel heeft geen kracht om het zelf op te hoesten. De verpleegsters proberen het slijm uit haar longen weg te zuigen, wat heel akelig is voor Isabel.
Er staat opeens een koeriersdienst bij de deur van Isabel. Hij komt een pakketje afleveren. Rianne (vriendin van Isabel) heeft een grote kaart opgestuurd met een prachtig gedicht. Er zaten ook nog een paar cadeautjes bij. Bedankt Rianne, namens Isabel.
Even later komt de arts vertellen dat ze besloten hebben Isabel niet over te plaatsen naar Goes, omdat ze het slijm niet weggezogen krijgen. Dit probleem heeft zich in de loop van de ochtend voorgedaan. Ze zijn bang dat Isabel anders misschien over een paar dagen weer terug in Rotterdam ligt. Verder is de pols en bloeddruk hoog.
Ze moeten even aanzien hoe het met het slijm gaat, anders zou ze alsnog misschien een canule moeten.
Het is inmiddels 11.15 uur. De ambulance wordt afbesteld en de IC in Goes wordt gebeld dat Isabel niet komt. De verpleegster belt voor ons of er inmiddels weer een gastenkamer is vrijgekomen, want wij hebben de sleutel in moeten leveren. Afdeling IC moet de noodzaak ervan inzien of wij een kamer krijgen en dat doorgeven aan de receptie waar de sleutels worden afgegeven. Gelukkig... er is een kamer vrij. Charley haalt meteen de sleutel op. Dit is wel even omschakelen. We zaten helemaal klaar voor het vervoer naar Goes, maar we begrijpen wel dat het beter is dat ze hier blijft.
Charley en Cobie gaan eten in het personeelsrestaurant. Even later komt Thomas. We praten even bij in de familiekamer en gaan dan naar Isabel. Isabel maakt een gebaar dat ze Thomas wil omhelzen en een kus geven. Dit is zo ontroerend om te zien. Ze kan haar ene arm maar een heel klein beetje optillen, als ze Thomas wil omhelzen, maar Cobie ondersteunt Isabel en houdt haar arm vast. Thomas helpt Isabel ook nog om met een spuitje wat water aan haar te geven.
Rond 18.00 uur neemt Thomas afscheid van Isabel. We gaan met z'n drieën naar AH om een paar boodschappen en daarna gaat Thomas naar huis met de metro. Charley en Cobie gaan terug naar Isabel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten