Kleine stapjes vooruit

Infuuspompen

Rond half één vannacht gaat de telefoon. We waren net in slaap gevallen en schrikken ons wezenloos. Het is de verpleegkundige die Isabel verzorgt. De verpleegster zei, dat ze merkte dat Isabel het niet fijn vind dat ze verzorgd wordt. Daar werd ze onrustig van. Ze had haar ogen een beetje open, maar keek niet gericht. Als ze tegen haar praatte, draaide ze wat met haar hoofd. Het 'beetje wakker worden' komt, omdat ze proberen haar zomaar net onder zeil te houden en door steeds bijstellen van instellingen en medicijnen. Ze gaf ook aan, dat ze het Dormicum (slaapmiddel) direct weer wat hadden verhoogt, waardoor ze weer teug in slaap viel.
Was inderdaad even schrikken, maar ook weer wel fijn dat ze ons hier wel bij betrekken.

Rond zeven uur belt Cobie naar de IC om te vragen hoe Isabel de nacht is doorgekomen. Ze was de rest van de nacht rustig gebleven.

Tegen elven gaan we weer op bezoek. We horen dat er weinig is veranderd, maar zien dat ze weer wat minder zuurstof krijgt, 45%. Het lijkt er dus op dat er, zei het met kleine stapjes, toch weer wat progressie in zit.

Lactaat
Gisterenavond hadden we van de dienstdoende dokter vernomen dat er lactaat in haar bloed was gevonden. Lactaat hoort normaal niet je bloed voor te komen, maar komt soms voor doordat er door zuurstoftekort sommige delen van de bloedvaten niet van zuurstof zijn voorzien. Soms zie je dat door bijvoorbeeld blauwe vingers of tenen, maar bij Isabel was daar geen sprake van. Het moet dus ergens anders vandaan komen. Uit ervaring weten ze, dat het dan voort zou kunnen komen door plekjes aan de darmen en daar zou dan, als het door zou zetten, gezocht moeten worden. Omdat dit niet op een scan of foto gezien kan worden, is de enige andere manier opereren. De darmen zouden dan helemaal visueel gecontroleerd moeten worden. Op voorhand was er al een chirurg bijgehaald voor advies.
De gemeten waarde van het lactaat zien ze liefst onder de 2, maar was intussen al opgelopen tot 8. Te vroeg opereren zou overigens kunnen leiden van het (nog) niet kunnen ontdekken van die plekjes, dus werd het nog even afgewacht.

Vastgebonden

Toen we vanmorgen vroeg naar de waarde van het lactaat vroegen, zei de verpleegkundige dat de waarde vanmorgen rond de 6 zat en toen we om 11 uur bij haar kwamen was er net geprikt, maar de uitslag nog niet bekeken. De verpleegkundige ging direct kijken en zag dat het intussen ongeveer 4 was. Dus het gevaar lijkt geweken. Voorlopig is die operatie niet nodig. Wat een opluchting was dat.

Vanmiddag zijn we naar het ziekenhuis gefietst en hebben met Matthijs afgesproken in de hal. Hij was met de elektrische rolstoel gekomen. Isabel lag er nog rustig bij, maar was wel opgezwollen. Ze houdt duidelijk vocht vast. Als we er naar vragen aan de verpleging, horen we dat ze 7 kilo is aangekomen en dat is dus allemaal vocht. Dit is normaal als iemand beademd wordt en wordt sowieso heel goed in de gaten gehouden. Ze heeft wat verhoging. Dit zal van de longontsteking komen.

Als we 's avonds op bezoek gaan, is de situatie niet veranderd.