26 februari 2016

's Morgens belt de verpleegster van IC dat Isabel heel angstig kijkt. De verpleegster had gevraagd of wij wilden komen. We gaan gelijk naar Isabel en zijn rond 9.30 uur bij haar. De arts vraagt of we voor een gesprek bij hem komen. Hij vertelt ons dat Isabel hard achteruit gaat. We bellen Thomas, Nienke en Matthijs en vragen of ze gelijk naar het ziekenhuis willen komen. 

Als Charley en Cobie weer terug bij Isabel komen, geeft ze aan dat ze wat wil vertellen. 

Schrijfbord waarop wij opschreven
wat Isabel heeft 'gezegd'

Cobie wijst de letters aan en Charley schrijft ze op Isabel 'zegt': "Ik denk dat dit genoeg is". Ik vraag aan Isabel of ze voelt dat het genoeg is en ze knikt "ja".

Net als Thomas en Nienke binnenkomen, is Isabel bezig met de tweede zin wat ze ons wil 'vertellen'. Isabel 'zegt': "Is dit een poging om te kijken of ik dit overleef". 
Cobie vraagt aan Isabel of ze denkt dat die poging gaat slagen, en Isabel schudt "nee".
Ik vraag aan Isabel: "Voel je het, dat het niet gaat slagen" en ze knikt "ja".

Ondertussen is Matthijs ook gekomen. 
Even later komt de IC-arts, hij ziet op het bord wat Isabel aan ons duidelijk heeft gemaakt. Hij gaat Isabel nu uitleggen wat er allemaal met haar lichaam aan de hand is. Hij vertelt dat ze is binnengekomen met een epilepsieaanval en dat er braaksel in haar longen terecht is gekomen en dat ze daardoor meteen een longontsteking had. Dat ze aan de beademing heeft gelegen. Dat zij complicaties kreeg van infecties en bacteriën. Dat ze problemen heeft met de verkalkte aortaklep, dat ze een verstopt vat heeft, dat haar nier niet meer functioneert op dit moment, dat ze een bloeding heeft in haar darmen, die ze niet onder controle kunnen krijgen, en dat er gisteren nog een virus (CMV) is bijgekomen. Hij vertelt ook dat ze haar niet meer zullen beademen en dat ze haar niet meer zullen reanimeren. Hij vraagt tussendoor steeds aan Isabel of zij hem begrijpt. Ze kijkt hem heel doordringend aan en knikt tussendoor steeds "ja". Op het eind van het gesprek vraagt de arts aan Isabel: "Wil je dat we nog doorgaan met behandelen" en ze schudt "nee". Daarna vraagt hij aan Isabel: "Wil je dat we stoppen met de behandeling" en dan knikt ze "ja". De arts zegt tegen Isabel, denk er goed over na samen met je familie en dan kom ik vanmiddag bij je terug.

In de loop van de dag zien we dat Isabel verder achteruit gaat. We vertellen dit aan de IC-arts en zowel wij als hij denken dat nu het juiste moment is om terug te gaan naar Isabel. De IC-arts vraagt op drie verschillende manieren aan Isabel of ze de behandeling wil stoppen en ze knikt "ja". De IC-arts vertelt dit op een hele duidelijke manier. 
Gelijk als Isabel de beslissing heeft genomen, heeft ze een blik in haar ogen of dat ze zich schuldig voelt. Thomas vraagt aan Isabel: "Voel je je nu schuldig?" en ze knikt "ja". Op het moment dat Isabel zegt, dat ze wil stoppen, voelt ze heel goed dat ze ons daarmee achterlaat. Zowel Thomas, Cobie en Charley zeggen tegen Isabel, dat dat ze zich absoluut niet schuldig moet voelen, dat ze een heel dapper besluit heeft genomen en dat we allemaal achter haar besluit staan en het respecteren.

Alle apparatuur wordt afgesloten, behalve de infuuslijn en de zuurstof.
De verpleegster vertelt Isabel, dat ze de morfine en dormicum aan gaat sluiten en dat Isabel dan langzaam in slaap zal vallen. We geven haar allemaal heel veel kusjes en Isabel wil nog wat zeggen tegen Matthijs. Cobie wijst de letters aan en Charley schrijft ze op. Ze 'zegt': "Ik hou van jou". Kort daarna valt Isabel in slaap. De morfine wordt in stappen opgehoogd en later wordt de zuurstof eerst gehalveerd en een poos later uitgezet. Isabel overlijdt om 19.56 uur op 26 februari 2016.